Η επιστήμη μπορεί να έχει εξελιχθεί πολύ, όμως το πλήθος των ζωντανών οργανισμών του πλανήτη παραμένει όχι απλώς άγνωστο, αλλά σχεδόν αδύνατο να εκτιμηθεί. Ωστόσο, σύμφωνα με την WWF, υπάρχει ένα πολύ ενδιαφέρον στοιχείο που φωτίζει λίγο τον σκοτεινό κόσμο των έμβιων της Γης, προκαλώντας έντονες ανησυχίες.
Το ποσοστό των ετήσιων εξαφανίσεων ειδών είναι από 1.000 έως 10.000 φορές μεγαλύτερο του φυσιολογικού! Κάποιοι ειδικοί μεταφράζουν αυτό το δεδομένο, εξηγώντας πως κάθε χρόνο ο πλανήτης χάνει από 0.01% έως και 0.1% των οργανισμών του. Το φαινόμενο έχει ήδη «βαπτιστεί» ως το πέμπτο κύμα εξαφανίσεων, κάτι που αν αποδειχτεί αληθινό, τότε η Γη πρέπει να προετοιμαστεί για τεράστιες βιοτικές αλλαγές.Στα προηγούμενα πέντε κύματα, τα οποία φυσικά είχαν διάρκεια χιλιάδων χρόνων, τα ποσοστά των ειδών που είχαν εξαφανιστεί ξεπερνούσαν το 70-75%. Αυτή τη φορά όμως, σε αντίθεση με κάθε προηγούμενη, κύριος υπεύθυνος είναι ο άνθρωπος. Γεγονός που αφαιρεί από τα χαρακτηριστικά του φαινομένου το «φυσικό», προσδίδοντας του ανησυχητικά άγνωστες επιπτώσεις.
Στον μισό πλανήτη ή με την μισή... συντροφιά;
Παρά τις όποιες προσπάθειες συγκεκριμένων οργανισμών, η στάση του ανθρώπου παραμένει ιδιαίτερα εχθρική προς το περιβάλλον. Ο ρυθμός εξαφάνισης των ειδών συνεχίζει να αυξάνεται. Είναι πλέον δεδομένο πως αν ο άνθρωπος επιθυμεί να διατηρήσει την βιοποικιλότητα του πλανήτη στα ίδια επίπεδα και για τις επόμενες γενιές, θα πρέπει να λάβει δραστικά μέτρα.Η εξέλιξη του ανθρώπινου είδους περιόρισε σημαντικά τις εκτάσεις που είναι πλέον διαθέσιμες στα υπόλοιπα είδη, έτσι ώστε αυτά να αναπτυχθούν φυσιολογικά. Αυτό είναι ένα από τα βασικότερα προβλήματα που πλήττουν ολοένα και περισσότερο την βιοποικιλότητα, με τους ερευνητές να εκτιμούν πως μέχρι το τέλος του τρέχοντος αιώνα σχεδόν τα μισά είδη του πλανήτη θα έχουν χαθεί οριστικά.
Ολα αυτά τα δεδομένα, ώθησαν τον διακεκριμένο βιολόγο Edward O. Wilson, καθηγητή στο πανεπιστήμιο του Harvard, να μελετήσει εις βάθος τις συνθήκες και να συμπεράνει πως για να επέλθει ισορροπία στον πλανήτη, θα πρέπει οι άνθρωποι να εγκαταλείψουν την μισή του έκταση! Δηλαδή, όπως ο ίδιος εξηγεί, μια ανθρώπινη προσπάθεια ανάλογη με το μέγεθος του προβλήματος.Με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε να αναπτυχθεί ομαλά η ζωή των οργανισμών που σήμερα βρίσκονται σε κίνδυνο, να βρουν χώρο τα σπάνια είδη που αλλιώς είναι καταδικασμένα, αλλά και να εμφανιστούν τα ως τώρα άγνωστα είδη.
Σε όλα αυτά, προαπαιτούμενο είναι ο άνθρωπος να αφήσει τις μισές εκτάσεις του πλανήτη και να περιοριστεί στις υπόλοιπες. Ενδεχόμενο που προφανώς δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί ρεαλιστικό, τουλάχιστον με τα σημερινά δεδομένα.
Επιμέλεια άρθρου: Στεφάνου Πένυ