Σε όλους μας έχει τύχει σε κάποια καλοκαιρινή βουτιά να βρούμε μπερδεμένη στα βράχια μια πετονιά
Αυτό που δεν γνωρίζουμε είναι ότι η πετονιά θα βρίσκεται εκεί –ή γενικά στο οικοσύστημα– για ακόμα... 600 χρόνια, μέχρις ότου αποσυνθεθεί. Αντίστοιχα, ένα μπουκάλι χρειάζεται 500 χρόνια για να διαλυθεί, ένας αναπτήρας 100, μια πλαστική σακούλα 55, ένα αποτσίγαρο έως 5 χρόνια.
Τα ενδιαφέροντα στοιχεία φέρνει στο φως η Greenpeace, στο πλαίσιο εκστρατείας για τον περιορισμό των πλαστικών που καταλήγουν στις θάλασσές μας. Η οργάνωση προχωρεί στη συγκέντρωση υπογραφών ώστε ο αναπλ. υπουργός Περιβάλλοντος να τηρήσει μια δυναμική στάση κατά την επικείμενη διαμόρφωση του ευρωπαϊκού σχεδίου δράσης για την κυκλική οικονομία. Και παράλληλα ενημερώνει τους πολίτες για τις συνέπειες στο οικοσύστημα και στην υγεία μας από την απόρριψη πλαστικών στη θάλασσα.
«Τα πλαστικά αντικείμενα μιας χρήσης, αν και χρησιμοποιούνται για ελάχιστα λεπτά, παραμένουν στο περιβάλλον επί δεκαετίες, ακόμη και εκατοντάδες ή και χιλιάδες χρόνια. Ο τρόπος με τον οποίον αξιοποιούμε αυτόν τον πολύτιμο πόρο αποτελεί μια τεράστια πληγή τόσο για την οικονομία μας, όσο και για το φυσικό μας περιβάλλον. Απαιτείται μια ριζική αναθεώρηση των καταναλωτικών μας συνηθειών, αλλά και των πολιτικών αποφάσεων που χρειάζονται για τη δημιουργία μιας οικονομίας όπου η αξία των προϊόντων και των υλικών θα διατηρείται εντός της οικονομίας για όσο το δυνατόν περισσότερο», αναφέρει ο Αλκης Καφετζής, υπεύθυνος της εκστρατείας για το θαλάσσιο περιβάλλον στο ελληνικό γραφείο της Greenpeace.
Σύμφωνα με την οργάνωση, στη Μεσόγειο επιπλέουν 1.455 τόνοι πλαστικού, ενώ πλαστικά σκουπίδια έχουν εντοπιστεί σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του βυθού της, από την επιφάνεια της θάλασσας μέχρι τα μεγαλύτερα βάθη της και σε όλο το μήκος της ακτογραμμής της. Στην Ελλάδα από τους 180.000 έως 300.000 τόνους πλαστικής συσκευασίας που παράγονται ετησίως (το σύνολο της ετήσιας ζήτησης σε πλαστικό υπολογίζεται κοντά στους 500.000 τόνους), μόλις ένα μικρό ποσοστό από αυτήν την ποσότητα ανακυκλώνεται εξαιτίας της ανεπάρκειας του συστήματος διαχείρισης απορριμμάτων και της απουσίας ενός θεσμικού πλαισίου που αποθαρρύνει την παραγωγή και ζήτηση πλαστικού μίας χρήσης.