ο 1960, ήταν η χρονιά που αποξηράνθηκε η Λίμνη της Μουριάς
Ήταν η εποχή της αθωότητας της ελληνικής κοινωνίας που όμως είχε και τις σκοτεινές της πλευρές. Σκοτεινές πλευρές, οι οποίες είχαν να κάνουν με το ιδεολόγημα της συνεχούς, γραμμικής προόδου. Ιδεολόγημα, στο βωμό του οποίου θυσιάστηκαν πολλά «παραδοσιακά» στοιχεία, τόσο του φυσικού όσο και του ανθρωπογενούς περιβάλλοντος, καθώς επίσης και της κοινωνικής ζωής. Όμως, η ίδια η εξέλιξη των πραγμάτων ήρθε να ανατρέψει τις εμμονές.
Η Λίμνη της Μουριάς, ένας από τους υδροβιότοπους της δυτικής πλευράς της Ελλάδας, οι οποίοι εκτείνονταν από το Βουθρωτό της Ηπείρου έως της Μεσσηνία, ήταν άρρηκτα συνυφασμένος όχι μόνον με την κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα της περιοχής του Πύργου, αλλά και με το ίδιο το μικροκλίμα της περιοχής.
Τα εδάφη που προέκυψαν από την αποξηραμένη Λίμνη είναι φτωχά και επομένως η οικονομική τους απόδοση μικρή. Επιπροσθέτως, οι αρνητικές επιπτώσεις στο μικροκλίμα της περιοχής, ως αποτέλεσμα της αποξήρανσης, ήταν σημαντικές. Εν αντιθέσει, η ύπαρξη της Λίμνης πρόσφερε επί αιώνες μια πολύ σημαντική ιχθυοπαραγωγή, αποτελούμενη κυρίως από χέλια, κεφάλους, αλλά και από μπαρμπούνια, αθερίνες και γαρίδες.
Επίσης, η παρουσία της συνέβαλε στην άμβλυνση των ακραίως τιμών της θερμοκρασίας, τόσο κατά το χειμώνα όσο και κατά το θέρος, στην επικράτηση θαλάσσιας αύρας κατά τις θερμές ώρες της θερινής περιόδου, στην εξάλειψη του φαινομένου του παγετού.
Ακόμη η ύπαρξή της συνδέεται με την πορεία των αποδημητικών πτηνών κατά μήκος του δυτικού αεροδιαδρόμου μετανάστευσής τους, αλλά και με μια πλούσια ενδημική πανίδα και χλωρίδα, καθώς επίσης και με ένα πλήθος δραστηριοτήτων που θα μπορούσαν να αναπτυχθούν σε αυτήν.
Μια απ’ αυτές είναι ο τουρισμός, σε πολλές από τις εκδοχές του, όπως ο οικοτουρισμός, ο επιστημονικός τουρισμός, ο τουρισμός που συνδέεται με τις εκπαιδευτικές δραστηριότητες, καθώς επίσης και ο φυσιολατρικός και ο περιηγητικός.
Άλλες, είναι η παραγωγή επιστημονική γνώσης, η ψυχαγωγία των πολιτών της πόλης μας και της ευρύτερης περιοχής, καθώς επίσης και αυτές που σχετίζονται με το σχηματισμό ορθής αντίληψης αναφορικά με την διαχείριση του φυσικού περιβάλλοντος και την αειφορία.
Με την επανασύσταση της Λίμνης, όχι μόνον μπορούμε να κερδίσουμε ξανά αυτά που χάσαμε, δηλαδή μια πολύ πλούσια ιχθυοπαραγωγή και μάλιστα εξωστρεφή, αλλά με δεδομένες τις εξελίξεις και πολλά ακόμα, τα σπουδαιότερα απ’ τα οποία μόλις αναφέραμε.
Σύμφωνα με πρόχειρες εκτιμήσεις, υπολογίζεται ότι η ύπαρξη της Λίμνης σημαίνει άμεσα την διπλάσια ή και πολλαπλάσια μελλοντικώς οικονομική απόδοση, σε σύγκριση με την απουσία της.
Η επανασύστασή της θα προσφέρει πολλαπλάσιες προσόδους τόσο στην ιδιωτική, όσο και στην Εθνική οικονομία, σε σύγκριση με το ποσό που θα απαιτηθεί για να γίνει αυτό πραγματικότητα.
Και εκτός αυτών, η ομορφιά του τοπίου είναι κάτι που οι παρούσες και οι μελλοντικές γενιές πρέπει να ζήσουν.