«Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει, με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις» είχε πει ο Οδυσσέας Ελύτης αναδεικνύοντας στις λίγες αλλά μεστές κουβέντες του πόσο συνυφασμένη με τη χώρα μας είναι η ελιά.
Η ελαιοκαλλιέργεια είναι ίσως η πλέον παραδοσιακή και αυτή την εποχή, ανάλογα με την ωρίμανση των καρπών, γίνεται η συγκομιδή της ελιάς. Εκτός από το αποτέλεσμά της, το ίδιο το προϊόν δηλαδή, αποτελεί μια πολύ ενδιαφέρουσα και εξαιρετικά κοπιαστική διαδικασία με πολύ μεγάλη ιστορία.
Η συλλογή των καρπών γίνεται με πολλούς τρόπους και πλέον η τεχνολογία προσφέρει και λύσεις που μπορούν σε ένα βαθμό να ξεκουράσουν τους ανθρώπους που συμμετέχουν. Παλιότερα το μάζεμα της ελιάς ήταν ολόκληρο γεγονός και αποτελούσε οικογενειακή υπόθεση.
Πολλοί μάλιστα εξακολουθούν να μαζεύουν ελιές με τις «παραδοσιακές» μεθόδους που κάθε άλλο παρά εύκολοι είναι: με τα χέρια από το δέντρο ή το έδαφος, με ραβδισμούς ή με το λεγόμενο «χτένισμα». Ο κόπος άξιζε πάντα καθώς το ελαιόλαδο είναι προϊόν μεγάλης αξίας.
Από το δέντρο μέχρι το λιόπανο κι από το έδαφος μέχρι το ελαιοτριβείο η ελιά δεν σταματά να προσφέρει στον άνθρωπο είτε τον ίδιο τον καρπό της είτε το πολύτιμο λάδι της, αυτονόητο σε κάθε σπίτι και τραπέζι.
