θα είναι μια εξαιρετικά αργή διαδικασία με διάρκεια απείρως μεγαλύτερη από τα ανθρώπινα μέτρα. Με άλλα λόγια, ενώ η υποβάθμιση των θαλασσίων οικοσυστημάτων εξαιτίας της μείωσης των επιπέδων οξυγόνου και της κατακόρυφης αύξησης των συγκεντρώσεων διοξειδίου του άνθρακα είναι μια υπόθεσηδεκαετιών, η αποκατάστασή τους στα πρότερα επίπεδα μπορεί να διαρκέσει και έως και χίλια χρόνια. Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξαν ερευνητές του Θαλάσσιου Εργαστηρίου Μποντέγκα του Πανεπιστημίου Ντέιβις στην Καλιφόρνια που συνέκριναν την παρούσα κατάσταση των θαλασσών του πλανήτη με αυτή που επικράτησε μετά την τελευταία εποχή των παγετώνων που έληξε πριν από 12.o00 χρόνια.
Η έρευνα βασίστηκε στην εξέταση ενός πυρήνα θαλάσσιων ιζημάτων διαμέτρου δέκα μέτρων, τα οποία “αλιεύθηκαν” από τα ανοιχτά της νότιας Καλιφόρνια και περιείχαν περισσότερα από 5.000 απολιθώματα με ηλικία από 3.400 έως και 16.100 χρόνια. «Η ανάκαμψη δε συμβαίνει σε κλίμακα αιώνα, αλλά χιλιετίας», επισήμανε η επικεφαλής της μελέτης Σάρα Μόφιτ.Η έλλειψη οξυγόνου, δηλαδή η υποξία, οφείλεται στην αύξηση της θερμοκρασίας των ωκεανών με αποτέλεσμα οι κύκλοι που μεταφέρουν οξυγόνο σε βαθύτερες περιοχές να διακόπτονται.
Η υποξία κοστίζει τη ζωή σε ένα ευρύ φάσμα της θαλάσσιας ζωής που δεν μπορεί να επιβιώσει. Προηγούμενες μελέτες έχουν ήδη καταγράψει μειώσεις των επιπέδων διαλυμένου οξυγόνου σε ορισμένες περιοχές των ωκεανών της Γης.
Οι κλιματικές αλλαγές που αποκαλύπτουν τα ιζήματα, δηλαδή το απότομο λιώσιμο των πάγων μετά από μια περίοδο περίπου 100.000 ετών, προέκυψαν από φυσικούς κύκλους της τροχιάς της Γης από τον Ήλιο και η πτώση των επιπέδων του οξυγόνου ήταν κατακόρυφη. Η νέα μελέτη καταγράφει πόσος χρόνος απαιτήθηκε για την αποκατάσταση των οικοσυστημάτωνμετά από μια δραματική μεταβολή των κλιματικών συνθηκών του πλανήτη και μπορεί να λειτουργήσει ως υπόδειγμα για το τι μέλλει γενέσθαι στον πλανήτη εξαιτίας της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής.