Οι κλιματικοί επιστήμονες έχουν υιοθετήσει μια νέα προσέγγιση στις εκτιμήσεις των άμεσων επιπτώσεων από τη μεταβολή των κλιματικών συνθηκών χρησιμοποιώντας τα διαθέσιμα δεδομένα. Το ερώτημα που τίθεται δεν είναι πλέον εάν η κλιματική αλλαγή βρίσκεται σε εξέλιξη, αλλά πόσο ξαφνικά μπορεί να συμβεί ένα κλιματικό γεγονός με κατακλυσμικές συνέπειες.
Μια πρωτοποριακή έρευνα που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (Proceedings of the National Academy of Sciences-PNAS) περιγράφει αναλυτικά τις επιστημονικές προσπάθειεςεξαγωγής δεδομένων από προσομοιώσεις απότομων κλιματικών μεταβολών που ενδέχεται να συμβούν τα επόμενα χρόνια ή δεκαετίες.
Η νέα μέθοδος χαρακτηρίζεται ως μια «γερή γροθιά στο στομάχι» της επιστημονικής κοινότητας διότι παρουσιάζει μια κλιματική καταστροφή ως πραγματικό και άμεσο ενδεχόμενο και όχι ως σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Η πρόσφατη μελέτη βασίζεται στην επισκόπηση και αξιολόγηση 37 διαφορετικών κλιματικών σεναρίων, καθένα εκ των οποίων εκτιμά κλιματικά γεγονότα ως το τέλος του αιώνα και μετά.
Πολλά από αυτά τα μαθηματικά μοντέλα που διαμορφώνονται με τη βοήθειαυπερυπολογιστών προβλέπουν μια ταχύτατη κατάρρευση των πάγων της Αρκτικής, ειδικά στα ακραία σενάρια υπερθέρμανσης του πλανήτη μας. Ωστόσο, ακόμα και στα σενάρια μέτριων κλιματικών μεταβολών προβλέπεται μερική ή και ολική διακοπή της κυκλοφορίας των ωκεανίων ρευμάτων του Βόρειου Ατλαντικού.
Η διαφορά ανάμεσα στα «ακραία» και τα «μέτρια» σενάρια για την κλιματική αλλαγή παραπέμπει στο όριο της ανόδου της μέσης παγκόσμιας θερμοκρασίας κατά δύο βαθμούς Κελσίου σε σύγκριση με τα επίπεδα της προβιομηχανικής περιόδου. Τα 18 από τα 37 σενάρια κλιματικής καταστροφής συμβαίνουν κάτω από αυτό το όριο, εύρημα που εντείνει τις ανησυχίες για το μέλλον του πλανήτη.
«Ένα αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό είναι ότι η πλειονότητα των απότομων μεταβολών συμβαίνουν στο σύστημα των θαλασσίων πάγων, εύρημα που υποδηλώνει ότι αυτός ο κρίκος της οικολογικής αλυσίδας είναι πιο ευάλωτος στην αλλαγή από άλλους» αναφέρεται στη μελέτη.
Οι συγγραφείς της μελέτης επισημαίνουν ότι «δεν υπάρχει συγκεκριμένο είδος απότομης μεταβολής που να επαναλαμβάνεται σε όλα τα μοντέλα». Οι προσομοιώσεις αυτές δεν διεκδικούν ισχύ πρόβλεψης, αλλά μάλλον αποτελούν έναν τρόπο κατανόησης των τρεχουσών χαρακτηριστικών της κλιματικής αλλαγής και των μέτρων προετοιμασίας που θα πρέπει να λάβουμε στο μέλλον.
Ο Σύμπρεν Ντρίφχουτ, καθηγητής στο Βασιλικό Μετεωρολογικό Ινστιτούτου της Ολλανδίας και επικεφαλής της μελέτης προσθέτει ότι «υπάρχει μια συγκεκριμένη τάσηαποσταθεροποίησης του κλιματικού συστήματος στο σύνολό του όταν η θερμοκρασία αυξάνεται, αλλά δεν μπορούμε να δηλώσουμε με ακρίβεια τι θα συμβεί».
«Κάθε αύξηση ακόμα και κατά 0,1 ή 0,2 βαθμούς Κελσίου είναι τόσο επικίνδυνη όσο και οποιαδήποτε άλλη. Κι αυτό είναι το βασικό μήνυμα αυτής της άσκησης ή μελέτης» πρόσθεσε.