Μέθοδος Πρόγνωσης Σεισμού

Πρόγνωση σεισμών - Θεωρία Τσιάπα

Α) Τα υγρά που προκαλούν σεισμούς και εκρήξεις ηφαιστείων κινούνται από Δυσμάς προς Ανατολάς. Aπό στατιστικές μελέτες, έχοντας ως αφετηρία ένα σεισμό, γνωρίζουμε:

•           τη διαδρομή που θα ακολουθήσουν προς Ανατολάς,

•           τις προεξοχές ή τους κρατήρες ηφαιστείων που θα συναντήσουν στη πορεία τους,

•           το χρόνο που απαιτείται για να φτάσουν σ’αυτές 

•           το μέγεθος του αναμενόμενου σεισμού στις συγκεκριμένες προεξοχές - περιοχές.

Για τον Ελλαδικό χώρο, παίρνουμε ως αφετηρία τους σεισμούς που εκδηλώνονται στη Κεντρική Αμερική από 0º μέχρι 40º και λίγο βόρειότερα ή νοτιότερα, ανάλογα με την εποχή, κλονισμός και παλιροοικές έλξεις Σελήνης - Ηλίου). Οι διαδρομές που ακολουθούν τα συστατικά περνούν κάτω από το φλοιό της Αμερικανικής ηπείρου, του Ατλαντικού ωκεανού, συγκλίνουν στο Γιβραλτάρ και στη συνέχεια κατευθύνονται κυρίως προς Ιταλία - Ελλάδα σε 50 με 53 ημέρες, από την αφετηρία του σεισμού.

Αντίστοιχα θα προκαλέσουν εκρήξεις ηφαιστείων (Αίτνα ή Στρόμπολι στην Ιταλία) ή νέους σεισμούς ανάλογου μεγέθους ή σμήνος μεσαίου μεγέθους σεισμούς και δευτερευόντως, μικρό ποσοστό σε άλλες χώρες της Μεσογείου και Βαλκανικής. Μετά την Ελλάδα συνεχίζουν τη πορεία τους προς Ανατολάς.

Β) Για τον ακριβέστερο προσδιορισμό του επικέντρου, χρησιμοποιούμε το πλέον αξιόπιστο πρόδρομο φαινόμενο: την αύξηση της θερμοκρασίας του φλοιού, που εντοπίζεται σε ένα κώνο, με κορυφή το υπόκεντρο και κέντρο βάσης το επίκεντρο του αναμενόμενου σεισμού. 

Με δορυφορική επισκόπηση ή με δίκτυο θερμομέτρων, συνδεδεμένα μέσω γεωτρήσεων ή πηγαδιών με τον υπόγειο υδροφόρο ορίζοντα, παρακολουθούμε την αύξηση της θερμοκρασίας, η οποία συμβαίνει λίγες μέρες πριν την εκδήλωση ενός σεισμού. Έτσι γνωρίζουμε που βρίσκεται εγκλωβισμένη η συγκεκριμένη ποσότητα υγρών και με τη διαφυγή τους ανατολικά, θα εκδηλωθεί σεισμός. 

Με την πρώτη μέθοδο γνωρίζουμε τον χρόνο, το μέγεθος και με σχετική προσέγγιση το επίκεντρο και η δεύτερη συμβάλει στο ακριβέστερο προσδιορισμό του επικέντρου. Με το συνδυασμό των δύο αυτών μεθόδων προβλέπονται με ακρίβεια οι σεισμοί. Ωστόσο, είναι σημαντικό να κατανοηθεί το εξής: 

η πρόγνωση παύει να ισχύει αν εκδηλωθεί έκρηξη ηφαιστείου, που βρίσκεται μεταξύ της περιοχής που εκδηλώθηκε ο σεισμός που παίρνουμε ως αφετηρία και της περιοχής όπου αναμένουμε να εκδηλωθεί ο νέος σεισμός. Η συχνότητα και το μέγεθος των σεισμών σε παγκόσμια κλίμακα, μειώνεται όταν υπάρχει έντονη ηφαιστειακή δραστηριότητα και αντίστροφα. 

Τέλος, καλό είναι να γνωρίζουμε πως όταν σε μια περιοχή εκδηλωθεί μεγάλος σεισμός, ένα τμήμα της προεξοχής σπάει και αμβλύνεται η γωνία της, οπότε σε σύντομο χρονικό διάστημα δεν γίνεται στο χώρο αυτό ίσου ή μεγαλύτερου μεγέθους σεισμός. Ο χρόνος που χρειάζεται να αποκατασταθεί πάλι η προεξοχή αυτή (είτε με πήξη είτε με βύθιση μετώπου τεκτονικής πλάκας), υπολογίζεται στατιστικά.